1962
)) |
)) |
)) |
)) |
Niedaleko kościoła znajduje się murowany parterowy dom z XVIII w. z zegarem słonecznym na szczytowej ścianie. Na przełomie XIX i XX w. mieściła się tu farbiarnia płócien.
Na Orawie zachowało się już niewiele z dawnej świeckiej architektury drewnianej. Najwspanialsze przykłady klasycznego orawskiego domu "z wyżką" oglądać możemy przede wszystkim w Orawskim Parku Etnograficznym w Zubrzycy Górnej. Chałupy orawskie miały kształt wydłużonego prostokąta, nakrytego czterospadowym gontowym dachem. Charakterystycznym elementem była wyżka - piętrowa nadbudowa - spichlerz), do którego wchodziło się przez biegnącą wzdłuż całej ściany otwartą galeryjkę (przedwysce), osłoniętą szerokim okapem. Wnętrza mające z reguły podział półtraktowy z amfiladowym układem pomieszczeń - sień z boku, czarna izba, za nią biała, tradycyjnie ogrzewane były bezkominowo.
Domy z wyżką typowe były głównie dla południowej, tj. Kotlinowej części Orawy, gdzie liczniej występowały gospodarstwa zamożniejsze, częściej parające się rolnictwem niż pasterstwem i gospodarką leśną. Do niedawna jeszcze takie domy, przypominające trochę architekturę małych dworków spotkać można było w Podwilku czy w Orawce. Ich osobliwością były też półkoliście wykrojone odrzwia, przypominające formą elementy sztuki baroku.
W skansenie w Zubrzycy Górnej zgromadzono również ciekawe obiekty architektury związanej z uprawianymi na Orawie rzemiosłami - folusze służące do spilśniania sukna, tartaki, kuźnie. Szczególnym urokiem odznaczają się karczmy z Podwilka - XVIII-wieczna "Czarna Karczma" o pięknej zwartej bryle, nakrytej wysokim gontowym dachem tzw. typu "polskiego" oraz druga, nieco późniejsza, z końca XIX w., o biało pobielanych ścianach i błękitno przemalowaną stolarką drzwi i okien, wzorowana na drewnianym budownictwie małomiasteczkowym.
Przejeżdżając przez Orawę nie sposób nie zauważyć licznych kamiennych figur i kapliczek z XVIII i XIX w. Wiele z nich zachowało się w Podwilku, Jabłonce, Podszklu, Orawce, czy Lipnicy.
