Posiadały one wiatrownice klapowo-zasuwowe, mechaniczną trakturę gry oraz elektryczną trakturę rejestrową z trzema wolnymi kombinacjami. Dyspozycja obejmowała 41 rejestrów, rozdzielonych pomiędzy trzy manuały i pedał w następujący sposób:
Rückpositiv (man. I):
Tremulant
Liebl. Gedackt
8'
Praestant
4'
Spillflöte
4'
Blockflöte
2'
Quinte
1 1/3'
Terz
1 3/5'
Zimbel 3f.
1/2'
Krummhor
8'
Hauptwerk (man. II):
Gedacktpommer | 16' |
Principal | 8' |
Rohrflöte | 8' |
Gemshorn | 8' |
Octave | 4' |
Nachthorn | 4' |
Quinte | 2 2/3' |
Octave | 2' |
Mixtur 5f. |
1 1/3' |
Cornett 5f. (od g) | 8' |
Trompete | 8' |
Klarine | 4' |
Oberwerk (man. III):
Metallgedackt | 8' |
Quintadena | 8' |
Salizional | 8' |
Ital. Principal | 4' |
Rohrflöte | 4' |
Sesquialtera 2f. |
|
Schweizerpfeife | 2' |
Mixtur 4-6f. | 2 2/3' |
Dulzian | 16' |
Oboe | 8' |
Tremulant |
Pedal:
Principalbaß | 16' |
Subbaß | 16' |
Quintbaß | 10 2/3' |
Octavbaß | 8' |
Gedacktbaß | 8' |
Rohrgedackt | 4' |
Feldflöte | 2' |
Mixtur 5f. | 2 2/3' |
Posaune |
16' |
Trompete | 8' |
Claironbaß | 4' |
Organy dysponowały następującymi połączeniami mechanicznymi:
I-II, III-II, I-P, III-P
Zakres klawiatur obejmował w manuałach C-g’’’, a w pedale C-f’.
Analiza dyspozycji wskazuje, iż organy te zostały zaprojektowane w sposób typowy dla czasu swego powstania – z wyraźnym nawiązaniem do barokowych instrumentów północnoniemieckich. Obok dyspozycji, zapewniającej odrębność brzmieniową każdej z sekcji instrumentu (Werkprinzip) i ograniczonej możliwości ich łączenia, źródło inspiracji stylistycznej potwierdza widoczny na zdjęciu sposób rozmieszczenia sekcji brzmieniowych: umieszczony w balustradzie chóru Rückpositiv, górujący nad umieszczoną centralnie sekcją główną Oberwerk i flankujące ją wieże, kryjące piszczałki sekcji pedałowej. Strzelista piramida brzmieniowa, wykreowana za pomocą dużej ilości głosów alikwotowych i wysokobrzmiących mikstur, oparta została na stosunkowo skromnym zasobie głosów podstawowych. Tym samym przełom XVIII i XIX stulecia wyznaczał górną granicę repertuaru możliwego do wykonania na tych organach i to ze szczególnym wskazaniem na muzykę niemieckiego kręgu stylistycznego. Ten stan rzeczy skłonił parafię w Lampertheim do wymiany instrumentu na nowy, o bardziej uniwersalnej dyspozycji. Zapewne nie stałoby się tak, gdyby nie znacząca rola artystycznej muzyki organowej w liturgii ewangelickiej i chęć parafian, by móc w jej trakcie słuchać również dzieł XIX i XX-wiecznych. Poważnym argumentem była również potrzeba gruntownej renowacji niektórych mechanizmów oraz użycie przez firmę Walcker w latach powojennego kryzysu tańszych zamienników w miejsce niektórych, wówczas trudno osiągalnych materiałów, typowych dla budownictwa organowego (np. wykonanie dużych piszczałek prospektowych z blachy cynkowej, zamiast ze stopu cynowo-ołowiowego).
O przydatności organów Walckera do wykorzystania w procesie budowy organów w nowosądeckim MCK SOKÓŁ zadecydowały: stosunkowo bogata obsada poszczególnych sekcji brzmieniowych, podział i wymiary wiatrownic umożliwiające ich rozmieszczenie w bardzo ograniczonej przestrzeni podestu organowego sali koncertowej im. Lucjana Lipińskiego oraz spora liczba piszczałek nadających się do użycia podczas budowy nowego instrumentu.