Metaforyczna struktura prac malarskich Krzysztofa Bojarczuka przedziera się przez codzienność i zawirowania życia, by ukazać dostojeństwo oraz prawdę własnej wypowiedzi. W tym niezwykłym wydarzeniu, jakim jest powstawanie dzieła, ważnym wydaje się uporczywe szukanie siebie. Ciągle oglądając się w przeszłość, gdzie istnieje lakoniczność, wietrzą się pierzyny oraz śpiewa się nabożne pieśni przy lepieniu pierogów. Uwidacznia się afirmacja powodowana protestem przeciwko przemijaniu i bezradności. W twórczości Krzysztofa Bojarczuka, poprzez abstrakcyjną narrację, spełnia się podmiotowość i ciążenie ku precyzji. To niełatwa wiwisekcja ale bardzo świeża i porywająca. Autor włada doskonałością papilarną a jednocześnie jest onieśmielony widokiem transparentnych kolorów. Dlatego śmiało używa czerwieni, łagodnej żółci, sieny palonej i ostrego błękitu, by przypominało się Podlasie, miejsce urodzenia Krzysztofa Bojarczuka, gdzie krzyżowały się wpływy kolorystyczne i trwały odwiecznie, jak na prawdziwym pograniczu.
Wyszukaj:
MCK SOKÓŁ TV
XXIV Sądecki Festiwal Muzyczny IUBILAEI CANTUS - PRO PATRIA SEMPER | |
1832 |
IV Kongres Kultury Regionów - zwiastun | |
2045 |
8. Festiwal KinoJazda 2018 - relacja | |
1843 |
9 września w pięciu miejscowościach Małopolski: Brzesku, Dobczycach, ... | |
1978 |
IV ZJAZD KARPACKI w 80. rocznicę Święta Gór w Nowym Sączu - wydarzenie ... | |
2173 |
Wystawa malarstwa Krzysztofa Bojarczuka
Do 6 maja w Galerii SOKÓŁ można oglądać wystawę malarstwa Krzysztofa Bojarczuka. W naszym salonie zawisły liczne prace, które zostały wykonane w ciągu roku, od marca 2017 do dzisiaj.
Metaforyczna struktura prac malarskich Krzysztofa Bojarczuka przedziera się przez codzienność i zawirowania życia, by ukazać dostojeństwo oraz prawdę własnej wypowiedzi. W tym niezwykłym wydarzeniu, jakim jest powstawanie dzieła, ważnym wydaje się uporczywe szukanie siebie. Ciągle oglądając się w przeszłość, gdzie istnieje lakoniczność, wietrzą się pierzyny oraz śpiewa się nabożne pieśni przy lepieniu pierogów. Uwidacznia się afirmacja powodowana protestem przeciwko przemijaniu i bezradności. W twórczości Krzysztofa Bojarczuka, poprzez abstrakcyjną narrację, spełnia się podmiotowość i ciążenie ku precyzji. To niełatwa wiwisekcja ale bardzo świeża i porywająca. Autor włada doskonałością papilarną a jednocześnie jest onieśmielony widokiem transparentnych kolorów. Dlatego śmiało używa czerwieni, łagodnej żółci, sieny palonej i ostrego błękitu, by przypominało się Podlasie, miejsce urodzenia Krzysztofa Bojarczuka, gdzie krzyżowały się wpływy kolorystyczne i trwały odwiecznie, jak na prawdziwym pograniczu.