1838
Znaczna część kierowników prowadzących wówczas zespoły regionalne, mimo odpowiednich predyspozycji osobowych i ogromnego zaangażowania, nie posiadała fachowego przygotowania do funkcji animatora ruchu folklorystycznego. Ten zapał kadry instruktorskiej do pogłębiania wiedzy w zakresie etnografii, choreografii, muzyki ludowej i z tym związanych innych dziedzin nauki, był bezpośrednią przyczyną podjęcia przez WOK niełatwego zadania, tj. kształcenia kadry instruktorskiej o określonym profilu. Inicjatywa ta spotkała się z życzliwym przyjęciem ze strony wojewódzkich władz polityczno-administracyjnych.
Znacznej pomocy w opracowywaniu materiału programowego udzieliły z ramienia COMUK Panie: mgr Ewa Bączyńska, mgr Danuta Horn, a ze strony Ministerstwa Kultury i Sztuki mgr Anna Stawowska. Program obejmujący 860 godzin zakładał m. in. badania terenowe w Niedźwiedziu, dzięki którym słuchacze mogli wzbogacić swoją wiedzę etnograficzną, ale także stworzyć dokumentację i materiał archiwalny dotyczący kultury ludowej naszych regionów.
Do opracowania materiału programowego z poszczególnych przedmiotów włączyli się znani i wybitni ludzie nauki, fachowcy dziedzin etnografii, muzykologii, tańca ludowego. Wśród tych osób znalazły się: prof. Roman Reinfuss (etnograf), mgr Aleksandra Szurmiak - Bogucka (etnomuzykolog), Janina Kalicińska (choreograf), mgr Zdzisław Szewczyk (etnograf, kostiumolog), mgr Halina Bittner-Szewczykowa (etnograf), dr Józef Bubak (dialektolog), dr Józef Kąś (dialektolog), dr Lucjan Kocik (socjolog), dr Barbara Turlejska (pedagog), dr Grażyna Dąbrowska (etnochoreolog), mgr Antoni Śledziewski (badacz i dokumentalista sztuki ludowej i folkloru), mgr Jacek Łumiński (wykładowca przedmiotu historia tańca), mgr Tomasz Kowalewicz (psycholog), mgr Maria Brylak-Załuska (etnograf), mgr Magdalena Kroh (etnograf).
Dzięki tak znakomitej kadrze wykładowców stworzono szansę zdobycia niezwykle szerokiej wiedzy o poszczególnych regionach etnograficznych południa Polski. Skorzystało z niej 37 osób z następujących grup etnograficznych: Pogórzanie, Lachy Sądeckie, Lachy Szczyrzyckie, Zagórzanie , górale łącko-kamieniccy, górale pienińscy, Spiszacy, górale podhalańscy, Łemkowie. Egzaminy dyplomowe – obrona prac – przeprowadzona została przez Państwową Komisję Egzaminacyjną powołaną przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. W 1988 r. uczestnicy uzyskali dyplom instruktora ze specjalizacją folkloru Karpat i Podkarpacia upoważniający do podejmowania pracy w placówkach kulturalno-oświatowych na stanowiskach, na których wymagane są kwalifikacje na poziomie wyższym zawodowym.
