1838
Uwagi do opracowanego już programu nauczania przed uruchomieniem kolejnej edycji studium wniosły następujące osoby: prof. Roman Reinfuss, mgr Antoni Śledziewski, mgr Grażyna Dąbrowska, mgr Zofia Mikulska, mgr Stanisław Węglarz. Analizując zdobyte doświadczenia podjęto decyzję o poszerzeniu programu o regiony województw ościennych. Założeniem studium stało się: przekazanie ogólnej wiedzy z dziedziny nauk społecznych, ukierunkowanie działań słuchaczy na poszukiwanie, dokumentowanie i odtwarzanie pieśni, tańców, obrzędów i zwyczajów środowiska w którym prowadzą zespoły regionalne. W trakcie realizacji programu nauczania studenci odbyli dwa obozy naukowo-badawcze: w Kasinie Wielkiej (1989 r.) oraz Bobowej (1991r.). Ponadto położono nacisk na ukazanie słuchaczom, a poprzez nich członkom zespołów, bogactwa własnego regionu, jego wartości kulturowych; nauczenie szacunku do tradycji ludowej i obowiązku przekazywania tych wartości młodym, przyszłym miłośnikom i kontynuatorom tej tradycji.
Egzaminy dyplomowe – obrona prac – przeprowadzona została, podobnie jak przy pierwszej edycji Studium, przez Państwową Komisję Egzaminacyjną powołaną przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. W 1992 r. Studium ukończyły 23 osoby z następujących grup etnograficznych: górale żywieccy, górale podhalańscy, górale pienińscy, górale łącko-kamieniccy, Krakowiacy Wschodni , Lachy Sądeckie, Lachy Limanowskie, Mazowsze, uzyskując dyplom ukończenia oraz tytuł instruktora ds. folkloru ze specjalnością folkloru Karpat i Podkarpacia. Dyplom ten uprawnia do zajmowania stanowisk w placówkach i instytucjach upowszechniania kultury, na których wymagane są kwalifikacje wyższe zawodowe.
