Wyszukaj:
MCK SOKÓŁ TV
XXIV Sądecki Festiwal Muzyczny IUBILAEI CANTUS - PRO PATRIA SEMPER | |
1838 |
IV Kongres Kultury Regionów - zwiastun | |
2049 |
8. Festiwal KinoJazda 2018 - relacja | |
1850 |
9 września w pięciu miejscowościach Małopolski: Brzesku, Dobczycach, ... | |
1983 |
IV ZJAZD KARPACKI w 80. rocznicę Święta Gór w Nowym Sączu - wydarzenie ... | |
2179 |
Niebawem po pierwszej edycji Studium Folklorystycznego Wojewódzki Ośrodek Kultury w Nowym Sączu, widząc nadal istniejące potrzeby kształcenia instruktorów ruchu folklorystycznego, podjął działania zmierzające do ponownego uruchomienia Studium. Realizacja pierwszego Studium, a zwłaszcza jego wyniki wzbudziły duże zainteresowanie w ościennych województwach. Zarówno program nauczania, forma jego realizacji, poziom wiedzy uzyskanej przez absolwentów, jak też wyniki końcowe w postaci wielu bardzo interesujących prac dyplomowych, uzyskały wyjątkowo zgodną, wysoka ocenę członków Państwowej Komisji Egzaminacyjnej oraz przedstawicieli MKiS oraz COMUK. Sprawdzony program, kadra dobrych wykładowców oraz doświadczenie organizacyjne stanowiły kapitał, którego nie wolno było zmarnować. Zaistniała więc konieczność kontynuowania Studium Folklorystycznego. W roku 1988 Departament Polityki i Edukacji Kulturalnej zatwierdził kolejną edycję trzyletniego Studium Folklorystycznego ze specjalizacją folkloru Karpat i Podkarpacia na zasadach Kursu Kwalifikacyjnego III-go stopnia, które uruchomiono w 1989 r. Naukę kontynuowano w trakcie 6 semestrów pod kierownictwem mgr Michaliny Wojtas.
Pełen rozpis przedmiotów nauczania wraz z prowadzacymi zajęcia w rozwinięciu wiadomości:
Benedykt Kafel
Studium Folklorystyczne zorganizowane w roku 1985 przez Wojewódzki Ośrodek Kultury w Nowy Sączu i Centralny Ośrodek Metodyki i Upowszechniania Kultury w Warszawie – pod auspicjami Ministerstwa Kultury i Sztuki było – jak dotąd – jedyną w Polsce formą kształcenia instruktorów zespołów regionalnych na poziomie wyższym zawodowym.
Organizacja Studium w województwie nowosądeckim była nieprzypadkowa. Różnorodność grup etnograficznych i duża ilość działających zespołów regionalnych (ok.130) stawiała je w tym względzie na pierwszym miejscu w kraju, tworząc tym samym naturalne warunki do działalności szkoleniowej.