TRANS-OPERA sezon 2014/2015 - edycja wiosenno-letnia

Fot. archiwum artystki

Fot. Amato Amat12 marca (czwartek) 2015 // godz. 19.00

TURANDOT // Giacomo Puccini

Palacio de las Artes Reina Sofia, Walencja

Retransmisja: 2 h 30 min.

 

Libretto: Giuseppe Adami i Renato Simoni wg Carlo Gozziego

Dyrygent: Zubin Mehta

Reżyseria: Tiziano Mancini

Inscenizacja: Chen Kaige

Orkiestra: Orchestra de la Comunitat Valenciana

 

Występują:

Księżniczka Turandot: Maria Guleghina

Kalaf: Marco Berti

Liù: Alexia Voulgaridou

Timur: Alexander Tsymbalyuk

Ping: Fabio Previati

Pang: Vincenc Esteve

Pong: Roger Padullés

Cesarz Altoum: Javier Agullo

Mandaryn: Ventseslav Anastasov

Książę Persji: Ossama Badreddine

 

Chiński reżyser filmowy o międzynarodowej sławie Chen Kaige (Złota Palma w Cannes za Żegnaj, moja konkubino, 1993) przedstawia opowieść o chińskiej księżniczce Turandot, która poprzysięgła, że wyjdzie za mąż wyłącznie za księcia królewskiej krwi, który zdoła rozwiązać jej trzy zagadki. Ci, którym się to nie udaje, skazani zostają na śmierć. Ostatecznie, bezwzględna do tej pory księżniczka, sama ulega sile miłości i szlachetności uczucia księcia Kalafa.

Inscenizacja Kaige’a wraz z całym bogactwem wystawnych kostiumów i scenografii pałacowych wnętrz zaprojektowanych i wyprodukowanych w Chinach, podkreśla egzotykę opery Pucciniego. Mam nadzieję, że „Turandot” pozwoli wprowadzić publiczność w świat kultury chińskiej - mówi Chen Kaige. Podczas gdy dyrygent Zubin Mehta i znakomita Orkiestra de la Comunitat Valenciana wywołują „prawdziwe fajerwerki dźwięków” (Wiener Zeitung), Maria Guleghina ciepłą barwą głosu - triumfuje jako Turandot.

 

Fot. Charles Duprat

Postać Fausta – niemieckiego alchemika inspirowała wielu twórców, jednak żaden utwór nie zyskał takiej popularności jak dzieło Charlesa Gounoda, skomponowane dla Opery Paryskiej w 1859 roku. Kompozytor był zafascynowany twórczością Goethego, która inspirowała go młodzieńczością i burzliwym liryzmem.

Starzejący się doktor Faust, aby odnaleźć radość życia oraz przywrócić upragnioną młodość, godzi się oddać duszę diabłu. Mefisto wykorzystuje to, wplątując w całą historię niewinną Małgorzatę. Odmłodzony Faust uwodzi cnotliwą dziewczynę i niebawem porzuca, doprowadzając ją do obłędu. Oskarżona o zabicie nieślubnego dziecka, wtrącona zostaje do więzienia. To właśnie ona, a nie tytułowy Faust, staje się prawdziwą bohaterką opery Gounoda. Dramatyczna przemiana czystej duszy dziewczyny, jej upadek i finalne zbawienie to najważniejsze wątki utworu.

 

Balet Manon to dzieło znakomitego angielskiego choreografa Kennetha MacMillana, który przełożył na język tańca słynną powieść Antoine'a Prévosta d'Exilesa Historia Manon Lescaut i kawalera Des Grieux. MacMillan wyraża swoją fascynację niezwykłymi osobowościami i dramatycznymi tematami. Zainspirowany legendarną bohaterką stworzoną przez francuskiego powieściopisarza, wiernie podąża za fabułą jego dzieła i na nowo odczytuje tragiczną historię zmysłowej, chociaż jeszcze naiwnej Manon - bardziej ofiary niż sprawczyni swojego losu. Przenosi nas do Paryża - czasów regencji, przepychu, luksusu i próżności, z których nie potrafi zrezygnować tytułowa Manon, nawet w imię wielkiej miłości.

MacMillan tworzy balet na podstawie utworów Masseneta, odnajdując w muzyce cały dramat, świeżość i romantyzm, na których opiera swój oryginalny taneczny fresk. Dzieło zawędrowało na największe sceny baletowe świata. Było wystawiane m.in. przez American Ballet Theatre w Nowym Jorku czy Teatr Maryjski w Petersburgu, a prapremiera odbyła się w Royal Opera House-Covent Garden w 1974 roku.

Muzyka potrzebuje być natchniona duchem śródziemnomorskiego klimatu - napisał Nietzsche po usłyszeniuCarmen po raz dwudziesty - dziękuję, że dziesięć lat po aurze Wagnerowskiego ideału miłości „Tristana i Izoldy”, Bizet napisał coś absolutnie odmiennego, a nawet jego antidotum.

Bizet wniósł nowy element do opery komicznej: śmiertelną namiętność, gwałtownie odsłoniętą i zduszoną przez hiszpańskie słońce oraz to wszystko, co jest charakterystyczne dla gorących krajów: suchość powietrza, odmienną zmysłowość i wrażliwość, a przede wszystkim bardziej eksponowaną radość życia. Miłość postrzega jako fatum, nieszczęście, jako miłość cyniczną, niewinną i okrutną równocześnie, której szczęście jest przelotne, nagłe i bezlitosne.

Don José to naiwny żołnierz, który daje się skusić sztuczkom płomiennej Cyganki Carmen i dla niej porzuca Micaëlę - ukochaną z dzieciństwa, a także rezygnuje ze służby wojskowej. Kiedy przegrywa rywalizację o względy i miłość Carmen z toreadorem Escamillo, w szale zazdrości posuwa się do najokrutniejszej zemsty.