IUBILAEI CANTUS 2010

6 listopada (sobota)
UROCZYSTOŚĆ POŚWIĘCENIA I OTWARCIA NOWEGO OBIEKTU

Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu, z końcem 2008, rozpoczęło budowę nowoczesnego obiektu. Znajdzie w nim swoje miejsce Galeria Sztuki Współczesnej BWA SOKÓŁ – Oddział Małopolskiego Centrum Kultury SOKÓŁ - powstały na początku 2010 w wyniku połączenia tej instytucji z dawnym Małopolskim Biurem Wystaw Artystycznych w Nowym Sączu. Budynek Galerii został usytuowany w bezpośrednim sąsiedztwie MCK SOKÓŁ i stanowi, połączone szklanym łącznikiem, skrzydło starej siedziby. Powierzchnia Galerii BWA SOKÓŁ wynosi ok. 2 tys. m². Budynek jest obiektem czterokondygnacyjnym (w tym jedna kondygnacja podziemna), w którym mieszczą się dwie sale ekspozycyjne o łącznej powierzchni ok. 400 m², sala audytoryjna na 240 miejsc, sale dydaktyczne oraz zaplecze magazynowe. Nowoczesna architektura i funkcjonalne rozwiązania przestrzenne budynku umożliwią Galerii BWA SOKÓŁ efektywne kreowanie interdyscyplinarnych działań o charakterze artystycznym i edukacyjnym.

Galeria BWA SOKÓŁ w swym zamierzeniu prezentować będzie sztukę różnych mediów - malarstwo, rzeźbę, grafikę, fotografię, wideo, instalacje intermedialne, architekturę, szkło, performance, design - odnoszącą się przede wszystkim do współczesnej rzeczywistości i wychodzącą poza oczywistość przedstawiania. Galeria będzie miejscem wystaw, zarówno znanych i wybitnych artystów, jak również debiutów oraz promocji młodych twórców, a także zdarzeń artystycznych i edukacyjnych. Planowane są wystawy monograficzne oraz problemowe, działania w przestrzeni publicznej, eksperymentalne cykle muzyczne, prezentacje kina artystycznego i animacji oraz projekty interdyscyplinarne, a także kontynuacja uznanych już wydarzeń artystycznych jak np. Międzynarodowego Biennale Pasteli. BWA SOKÓŁ planuje również pobyty rezydencyjne dla artystów, współpracę z kuratorami zewnętrznymi oraz ze stowarzyszeniami twórczymi z Polski i zagranicy.
Działalność galerii będzie kontynuacją dotychczasowej działalności dydaktycznej MBWA w formie zajęć plastycznych dla młodzieży i dorosłych, warsztatów architektonicznych, spotkań z młodzieżą szkolną i wykładów. Proponujemy cały wachlarz zajęć dla najmłodszych, wprowadzających w  różnorodne obszary sztuki (design, animacja, fotografia, graffiti, performance, komiks) i pobudzających szeroko rozumianą kreatywność. Planujemy programy umożliwiające dzieciom i młodzieży tworzenie trwałych form wypowiedzi dotyczących sztuki współczesnej (w postaci filmów, czasopisma itp.). Zależy nam na ścisłej współpracy z nauczycielami i  animatorami życia kulturalnego naszego regionu dlatego przewidujemy kolejne edycje seminariów nauczycielskich.


AKCJA ARTYSTYCZNA ANDRZEJA SZARKA (Sala I  piętra)

Andrzej Szarek
Artysta rzeźbiarz, nowosądeczanin, opiekun artystyczny Nowosądeckiej Małej Galerii, członek Rady Artystycznej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2000-2009).
Urodzony w 1958 roku w Nowym Sączu. W latach 1974-79 był uczniem PLSP im. Antoniego Kenara w  Zakopanem.
Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W 1985 r. uzyskał Dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Jana Kucza.
Uprawia rzeźbę, rysunek, plakat, performance, happening oraz zdarzenia
artystyczne.
Zrealizował ponad 40  wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Brał udział w ponad 100 wystawach zbiorowych m.in. w "Wokół Rzeźby Lat 70 i  80" w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Fidem w British Muzeum w  Londynie, wystawie Rzeźby Polskiej w Galerii ZPAP w Warszawie.
W latach 1985-90 prezentował swoje prace z grupą "kim jesteś" na 14 wystawach.
Realizuje rzeźby monumentalne od 3 cm do 8 m. Oprócz rzeźby tworzy "RYSUNY" - dojrzałe formy rysunku.
Zrealizował ponad 50 akcji artystycznych ,Procesji i happeningów m.in. w  Nowym Sączu, Zakopanem, Presovie  na Słowacji, Krośnie, Częstochowie, Warszawie, Orońsku i Krakowie.
Jest autorem realizacji plenerowych na Hali Szymoszkowej w Zakopanem
- "Kapliczka przydrożna", Cerny Balog (Słowacja)  - "Konfesjonał" oraz pomnikowej w Kiskunhalas(Węgry) "Huśtawka".
W 2005 roku otrzymał tytuł naukowy profesora w dziedzinie sztuk plastycznych.
Wykłada na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach w Instytucie Sztuki w  Cieszynie i w Wyższej Szkole Biznesu National-Louis University w Nowym Sączu, gdzie istnieje jego stała Galeria Rysunków.
"Człowiek Roku" 96 w plebiscycie Gazety Krakowskiej za działalność artystyczną.


WYSTAWA FOTOGRAMÓW UKAZUJĄCYCH BUDOWĘ OBIEKTU (Sala II piętra)


PSYCHEDELIC – MUSIC OF JIMI HENDRIX
Koncert w wykonaniu Jarka Śmietany i brytyjskiej wokalistki Z-Star z zespołem
Wojtek Karolak - organy Hammonda, Marcin Lamch - gitara basowa, Maciej Sikała – saksofon, Tomasz Kudyk – trąbka, Jacek Korohoda – gitara, Adam Czerwiński - bębny

JAROSŁAW ŚMIETANA – jeden z najwybitniejszych polskich muzyków  jazzowych, gitarzysta, kompozytor, band leader  znany   w całej Europie i w  wielu krajach świata. Współpracował z gwiazdami jazzowymi największego formatu  – Artem Farmerem, Freddim Hubbardem, Eddie Hendersonem, Garym Bartzem, Vincem Mendozą, Johnem Abercrombie, Idrisem Muhammadem, Lee Konitzem, Benny Maupinem, Zbigniewem Seifertem. Występuje z czołowymi muzykami  polskiej sceny jazzowej takimi jak: Wojciech Karolak, Zbigniew Namysłowski, Jan Ptaszyn Wróblewski. Najczęściej koncertuje  w ramach  trio jazzowego wraz z Januszem  Mackiewiczem (kontrabas) i Adamem Czerwińskim (perkusja). W  2002 roku został zaproszony do zespołu Nigela Kennedy’ego, z którym współpracuje do dzisiaj. Wydał 31 płyt autorskich, ponad 50 płyt współtworzył z innymi muzykami. Komponuje na potrzeby baletu, teatru, filmu i estrady.  Jest zdobywcą wielu prestiżowych nagród (m.in.: „Złotego Laura” przyznawanego przez Fundację Kultury Polskiej, Nagrody Prezydenta Miasta Krakowa oraz  lauru „Fryderyka” za  płytę „Songs and Other Ballads.”)
Najnowsza płyta artysty : "Psychedelic - Music of Jimi Hendrix" poświęcona jest pamięci  Jimiego Hendrixa. Podobnie jak koncert pod tym samym tytułem, tworzony z całym zespołem świetnych instrumentalistów – W. Karolakiem, M. Lamchem, M. Sikałą, T. Kudykiem, J. Korohodą i A. Czerwińskim oraz  gwiazdą europejskiej wokalistyki – Z-Star.

Z-Star
Wokalistka rodem z Trynidadu, wychowana i mieszkająca w Londynie.
Laureatka British Awards. Współpracowała z takimi muzykami jak: Terry Callier, Max Sedgely, Bluey Maunick, Natacha Atlas, George Benson, Nigel Kennedy. Koncertowała m.in. w Royal Albert Hall, Roskilde i  Glastonbury.
Pierwsze dwa albumy Z-Star: „Woodoo dragon” i „Who loves Live” zostały przyjęte z entuzjazmem.
W swej twórczości łączy wiele gatunków muzycznych – na jej koncerty przychodzą zarówno wielbiciele Jimiego Hendrixa jak i Boba Marleya oraz Jima Morrisona. Obecność wokalistki na estradzie – jak podkreślają krytycy – wywiera energetyzujący i hipnotyzujący zarazem wpływ na publiczność.

Sala im. Lucjana Lipińskiego
Wstęp za zaproszeniami, które można bezpłatnie otrzymać w kasie SOKOŁA od 28 października (liczba miejsc ograniczona).


7 listopada (niedziela)
SPOTKAJMY SIĘ
Dzień otwarty w Galerii BWA SOKÓŁ


WARSZTATY PLASTYCZNE DLA DZIECI

Muzyka na żywo - SZYMON MARCINIAK BAND

WARSZTATY PLASTYCZNO-MUZYCZNE DLA DZIECI

WARSZTATY DLA MŁODZIEŻY
Dialogi o sztuce inspirowane twórczością Wojciecha Prażmowskiego


PONADTO:
Projekcja filmu Galeria BWA SOKÓŁ - trzy tradycje
Projekcje multimedialne
Foto-performance


WERNISAŻ WYSTAWY Z OKAZJI 100-LECIA KINA W NOWYM SĄCZU
Galeria SOKÓŁ

Wystawa z okazji 100-lecia kina w Nowym Sączu to niezwykła podróż przez różne okresy historii sztuki filmowej i kina w naszym mieście. Przenosi w czasie i pozwoli posmakować klimatu starego kina. Jest wędrówką po: okresie przedwojennym, okupacyjnym – kiedy kino prowadzili Niemcy, czasach PRL-u, aż po współczesność. Prezentuje archiwalne fotografie, afisze programowe oraz plakaty starszych i  nowszych produkcji filmowych. Dopełnieniem wystawy są niezwykłe zapiski z  okresu wojennego, które stanowią dokumentację trudnych stosunków między kierownictwem kina i okupantem. Dodatkowo ekspozycji towarzyszyć będzie projekcja filmu autorstwa Lecha Strzałkowskiego. Film opowiada o  historii naszej instytucji. Opowieści snute są przez pracowników kina z  lat ubiegłych, znanych Sądeczan związanych z historią kina i miasta. Każdy miłośnik historii dużego ekranu i Nowego Sącza na pewno znajdzie na naszej wystawie garść cennych informacji, oraz na chwilę zanurzy się w  świecie bogatej przeszłości SOKOŁA.

Wystawa powstała dzięki materiałom archiwalnym, udostępnionym ze zbiorów: nowosądeckiego oddziału Archiwum Państwowego w Krakowie, właściciela kawiarni Prowincjonalna oraz pomocy i zaangażowaniu wielu Sądeczan oraz archiwum MCK SOKÓŁ.

Wstęp wolny


MUZYKA FILMOWA MICHAŁA LORENCA
Koncert w wykonaniu zespołu Des Orient 

Skład: Klaudiusz Baran – akordeon, Robert Siwak – instrumenty perkusyjne, Mariusz Puchłowski – flety, Bogdan Kupisiewicz – gitara, Michał Woźniak – kontrabas, Michał Piastowicz – gitara basowa, Marta Maślanka – cymbały, Małgorzata Szarlik – skrzypce

Zespół powstał 1998 podczas nagrań muzyki Michała Lorenca do filmu Janusza Majewskiego Złoto dezerterów. Od tego czasu zespół ma w swoim repertuarze i jest wykonawcą utworów tego kompozytora. Tworzą go muzycy, którzy wcześniej należeli do grup wykonujących muzykę folkową z różnych stron świata: Varsovia Manta, Open Folk czy Zespół Polski. Artyści specjalizują się w wykonaniach wielorakich gatunków muzyki popularnej, wywodzących się z muzyki ludowej wielu kultur m.in.: celtyckiej, polskiej, andyjskiej, słowiańskiej. Muzycy korzystają z bogatego instrumentarium, grając na m.in.: oryginalnych, południowoamerykańskich i bałkańskich fletach, afrykańskich i arabskich bębnach, instrumentach strunowych z Turcji, Iranu, a także polskich cymbałach, skrzypcach, akordeonie, bandoneonie i  kontrabasie. Zespół współpracował z Jackiem Kleyffem. Owocem tej współpracy było nagranie płyty z piosenkami jego autorstwa, w aranżacji Michała Lorenca.

MICHAŁ LORENC
Kompozytor muzyki filmowej. Pierwsze kroki w filmie stawiał jako pracownik ekipy filmowej obsługujący klaps. Po raz pierwszy skomponował muzykę w 1979 do serialu telewizyjnego Przyjaciele Andrzeja Kostenki. Współpracował z kultowym hollywoodzkim reżyserem - Bobem Rafelsonem, komponując muzykę do jego filmu Krew i wino (USA, 1996). Muzyka z tego filmu została nominowana przez wytwórnię 20th Century Fox do Oscara. Jest autorem kompozycji do 150 filmów, seriali telewizyjnych, filmów dokumentalnych oraz spektakli teatralnych. Zdobywca wielu nagród i nominacji m.in.: nominacji Europejskiej Akademii Filmowej do statuetki Felixa oraz Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego za muzykę do filmu 300 mil do nieba Macieja Dejczera (1989), I nagrody za najlepszą muzykę filmową na FPFF w Gdyni za muzykę do Psów Władysława Pasikowskiego (1992), Prowokatora Krzysztofa Langa (1995), Bandyty Macieja Dejczera (1997), nagrody Poznańskich Koziołków 13. Krajowego Festiwalu Filmów dla Dzieci za muzykę do serialu Łowca, Ostatnie starcie oraz do filmu Skutki noszenia kapelusza w maju (1994), nagrody dziennikarzy na FPFF w Gdyni za muzykę do Symetrii Konrada Niewolskiego (2003).

8 listopada (poniedziałek)

JESZCZE POLSKA MUZYKA W XX-LECIE POLSKI SAMORZĄDOWEJ
Uroczysty koncert z okazji 718. rocznicy lokacji Nowego Sącza
Julia Kociuban – fortepian, Michał Dworzyński – dyrygent, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Maciej Negrey – prowadzenie

Podbój muzycznej korony Europy

"Orkiestra Akademii Beethovenowskiej zagrała w wiedeńskiej Musikverein. Dla młodych muzyków to prestiż i dowód uznania, bo Musikverein to najsłynniejsza sala koncertowa w Europie, porównywana z nowojorską Carnegie Hall.(...)
Występ w wiedeńskiej Musikverein był dla OAB dowodem uznania, ale też wielkim sprawdzianem. Słuchali jej bowiem nie tylko wymagający melomani (na parę dni przed występem OAB w tej samej sali zagrali m.in. Chicago Symphony Orchestra i Gustav Mahler Jugendorchester), ale też przedstawiciele renomowanych agencji koncertowych z USA, Europy i Azji. Podbój najsłynniejszej europejskiej sali, w której występy porównywane są z prestiżem koncertów w nowojorskiej Carnegie Hall, zakończył się sukcesem. Czy w ślad za nim pójdą kolejne ważne zaproszenia i propozycje koncertowe? Nie mam najmniejszych wątpliwości. Bo siłą tego zespołu jest wirtuozeria, muzyczny pietyzm i niepowtarzalna młodzieńcza ekspresja. Atuty, których brakuje wielu naszym doświadczonym i leciwym orkiestrom".

Program:
Fryderyk Chopin (1810-1849)
II Koncert fortepianowy f-moll op. 21
Maestoso
Larghetto
Allegro vivace

Wojciech Sowiński (1805-1880)Symfonia e-moll op. 62
Introducione. Grave
Allegro appasionato
Andante religioso
Scherzo. Vivace
Finale. Allegro marciale


Fryderyk Chopin (1810-1849)
II Koncert fortepianowy f-moll op. 21
Koncert ten powstał na przełomie lat 1829-30 jako pierwszy z dwóch koncertów Chopina. Został przezeń zaprezentowany w Teatrze Narodowym w  Warszawie 17 i 22 marca 1830 z udziałem orkiestry pod dyrekcją Karola Kurpińskiego. W życiu i twórczości Chopina koncert ten ma szczególne znaczenie. Przypieczętował ukończenie przezeń studiów kompozytorskich u  Józefa Elsnera w warszawskim Konserwatorium. Wypełnił program pierwszego publicznego występu Chopina przed warszawską publicznością, stał się wreszcie pierwszą wyraźną manifestacją jego indywidualnego, romantycznego stylu, w którym tradycja modnego concerto brillante ulega głębokiemu przeobrażeniu.

Wojciech Sowiński (1805-1880)
Symfonia e-moll op. 62
"Panie i Panowie! O kim tu w ogóle mówić?
Ano, o polskim muzyku, urodzonym w Łukaszówce na Podolu, w gminie Ładyżyn w powiecie hajsyńskim - czy ktokolwiek wie dziś, gdzie to jest - synu dworskiego kapelmistrza, pianiście, uczniu Czernego, Seyfrieda i  Jírovca w Wiedniu. Osiadłym w Paryżu od 1828, i tam koncertującym Wielkiej Brytanii, Niemczech i w Belgii, aż do 1879 kiedy to wykonał swój II Koncert fortepianowy - nikt odtąd nie słyszał tego dzieła. O  kompozytorze, twórcy blisko 120 dzieł, w tym symfonicznych, scenicznych, oratoryjnych i fortepianowych. O publicyście, którego Słownik muzyków polskich ma wiele wad, ale przecież zaistniał i na jego kanwie można było tworzyć nowsze i lepsze - czego jednak żaden z jego krytyków nie uczynił, nie mówiąc o tym, że nikt wcześniej nie wpadł na taki pomysł".

Sala im. Lucjana Lipińskiego w MCK SOKÓŁ.
Wstęp za zaproszeniami, które można bezpłatnie otrzymać w kasie SOKOŁA od 28 października (liczba miejsc ograniczona).


9 listopada (wtorek)

LA SERVA PADRONA - GIOVANNI BATTISTA PERGOLESI, WILHELM FRIEDEMANN BACH, ASTOR PIAZZOLLA
Monika Rasiewicz – reżyseria, Bogumiła Gizbert-Studnicka - kierownictwo artystyczne, klawesyn, realizacja basso continuo, Anna Filimowska-Wolfinger - Serpina (sopran), Artur Rożek - Uberto (baryton), Marcin Szumilas - Vespone (rola niema), Izabela Szlachta-Dowgiałło – I  skrzypce, Regina Szlachta – II skrzypce, Zuzanna Nasidlak - altówka, Karolina Kalinowska – wiolonczela, Anna i  Marcin Sieprawscy - tancerze

LIBRETTO
Intermezzo I 
Uberto zniecierpliwiony oczekiwaniem na posiłek wzywa służbę, by upomnieć ich za niesprawne działanie i uświadomić przynależne obowiązki. Po chwili jednak temperamentna Serpina kieruje sytuację na inne tory, czyniąc wyrzuty Vespone, który z polecenia Pana miał ją pospieszyć w przygotowaniu śniadania, jakoby w niezwykle bezczelny sposób miał on przeszkodzić jej w innych czynnościach, które akurat z  wielkim poświęceniem wykonywała. Wielce oburzona zjawia się przed Panem, jednakże bez oczekiwanego śniadania i skarży się na brak szacunku, z  którym spotyka się w tych murach, główną winą obarczając spokojnego i  karnego Vespone. Jej bunt i pewność siebie sprawia że Uberto na moment zapomina o niepodanym śniadaniu, próbując uspokoić Serpinę. Po chwili jednak powraca do pierwotnej kwestii, spotykając się z zuchwałą odpowiedzią, że pora śniadania już dawno minęła i teraz musi czekać na obiad, jednak w tak nerwowych warunkach trudniej będzie go przygotować. Wtedy Uberto postanawia zaprowadzić porządek we własnym domu. Śpiewa arię, w której wytyka wszystkie przywary służbie, a przede wszystkim ich nieposłuszeństwo wobec niego, który jest dla nich tak dobry i  pobłażliwy. Wtedy Serpina obrażona stwierdza, że Pan chce nią pomiatać, na co ona się absolutnie nie godzi, bo to iż jest służbą nie zwalnia nikogo od okazywania jej szacunku. Poza tym na takie pretensje swoimi staraniami i czułością, jaką w tę pracę wkłada, sobie bynajmniej nie zasłużyła! Na to Uberto doprowadzony do granic cierpliwości postanawia wyjść z domu, by ukoić swe solidnie nadszarpnięte nerwy długim, samotnym spacerem. W tym momencie Serpina także staje mu na drodze, rozkazując pozostanie w domu, gdyż właśnie zamierza mu podać obiad. W konsekwencji kolejnej wymiany słów Uberto posłusznie zostaje w domu, jednak wykończony ciągłymi rozkazami ze strony własnej służącej postanawia się ożenić, zlecając Vespone zadanie znalezienia mu żony. Właściwie nie ważne jakiej, bo każda lepsza będzie od jego wojowniczej służącej. Tym razem znów Serpina wchodzi mu w drogę, nie pytana o zdanie daje Panu łaskawe zezwolenie, ale za jedyną możliwą kandydatkę wskazując siebie, w  wyniku czego rozpętuje się kolejna kłótnia. Uberto zacięcie protestuje, ale jego zdanie, jak dowodzą poprzednie domowe incydenty nie ma w  obliczu przebojowości, a także nieprzeciętnego uroku Serpiny zbyt dużej siły oddziaływania. W tym momencie kończy się I intermezzo. Podczas całej tej rozgrywki pomiędzy dwoma siłami – władzą Pana – chlebodawcy, a  żywiołem femme fatale, Vespone odgrywa rolę pionka, wykonującego w  milczeniu wszelkie dane mu rozkazy, jest pozornie bezstronny, jednak w  tajemnicy trzyma z Serpiną, gdyż ta obiecała mu liczne korzyści płynące z  ich współpracy, jeśli jej spisek się powiedzie.

Intermezzo II
Serpina postanawia przeprowadzić swój przebiegły plan, mający zmienić poglądy Uberto na sprawę ich małżeństwa. W spisku tym pomaga jej Vespone, który przebrany za groźnego kapitana ma wystąpić jako jej rzekomy narzeczony. Sytuacja ta szokuje Uberto, nie spodziewał się bowiem, że jego podwładna ma już kawalera, co w głębi duszy napawa go uczuciem zazdrości, a gdy okazuje się że jest to człowiek brutalny i  bezwzględny, zaczyna się martwić o swą młodziutką służącą. Sytuacja osiąga punkt zwrotny, gdy groźny kapitan przedstawia żądanie wysokiego posagu, zastrzegając iż w przeciwnym razie ożeni się z inną, a Uberto pod groźbą śmierci jest zmuszony poślubić Serpinę. Skąpy Uberto, bezsilny wobec tych argumentów, godzi się na ślub z własną służącą.



11 listopada (czwartek) - Święto Niepodległości
VIVA POLONIA - JUBILATE LAUDATE
Koncert w wykonaniu Dziewczęcego Chóru Katedralnego PUELLAE ORANTES z Tarnowa pod dyr. ks. Władysława Pachoty

Chór powstał w 1985 przy Bazylice Katedralnej w Tarnowie. Założycielem i  dyrygentem chóru jest Ks. Władysław Pachota. Do chóru należą dziewczęta w wieku 10-19 lat. Kształceniem wokalnym chórzystek zajmuje się Aleksandra Topor, która wykonuje również partie solowe. Zespół jest laureatem licznych konkursów i festiwali ogólnopolskich i  międzynarodowych m.in.: I nagrody IV Europejskiego Konkursu Chórów Katedralnych w Amiens (Francja, 2000), I nagrody 50. Europejskiego Festiwalu Młodych Muzyków w Neerpelt (Belgia, 2002) , I nagrody 52. Konkursu Polifonicznego im. Guido d'Arezzo w Arezzo (Włochy, 2004), nagrody specjalnej Międzynarodowego Konkursu Chóralnego w Gorizii (Włochy, 2009). Współpracował z wybitnymi kompozytorami: Marianem Sawą, Pawłem Łukaszewskim, Marcinem Łukaszewskim, Pawłem Sydorem, Miłoszem Bembinowem, Jackiem Sykulskim. Dzięki tej współpracy powstało wiele opracowań oraz utworów skomponowanych specjalnie dla chóru m.in.: Magnificat Mariana Sawy. Utwór został wykonany przez połączone chóry Międzynarodowego Oratoryjnego Festiwalu Musique en Morvan w Autun (Francja, 2007) - po raz pierwszy w 32. letniej historii festiwalu, utwór polskiego kompozytora znalazł się w grupie głównych utworów wykonywanych podczas festiwalu. Co roku odbywa zagraniczne trasy koncertowe w m.in.: Holandii, Belgii, Włoszech, Austrii, Niemczech, Francji, Stanach Zjednoczonych, Słowacji, Węgrzech, Danii. Nagrał 6 płyt CD, z których dwie ostatnie: Magnificate et glorificate Dominum oraz Klasycy Wiedeńscy, otrzymały nominację do polskiej nagrody fonograficznej Fryderyk 2007 i 2010. Tarnowski chór jest jedynym zespołem amatorskim wśród nominowanych do tego wyróżnienia artystów. Zespół dokonał wielu nagrań dla Telewizji Polskiej i Radia, telewizji francuskiej France 2 i France 3, Radia Watykańskiego, rozgłośni holenderskich i francuskich.

Program:
Wincenty z Kielc Gaude Mater Polonia

Anonim, XIII w. Bogurodzica
muzyka: Józef Świder Moja piosnka
słowa: Cyprian Kamil Norwid

Wolfgang Amadeusz Mozart Ave verum corpus

Wolfgang Amadeusz Mozart Sancta Maria - część II Litanii Loretańskiej

Michael Haydn Gloria i Agnus Dei z Missa sub titulo Sancti Leopoldi

Wolfgang Amadeusz Mozart Laudate Dominum z Vesperae solennes de confessore KV 339

Daniel Friderici Cantate Domino

César Franck Panis Angelicus

Paweł Łukaszewski Laudate Dominum
utwór skomponowany z okazji jubileuszu 25-lecia chóru

Miłosz Bembinow Jubilate, Laudate
utwór skomponowany z okazji jubileuszu 25-lecia chóru

Bazylika św. Małgorzaty
Wstęp wolny


12 listopada (piątek)

TAK WIELE PRZESZLIŚMY, TAK WIELE PRZED NAMI
Według Pałygi i Ratajczaka czyli kilka klipów z młodości i PRL-u
Spektakl w reżyserii Piotra Ratajczaka w wykonaniu zespołu Teatru Polskiego w Bielsku-Białej. Bezpośrednio po zakończeniu spektaklu spotkanie z twórcami – w ramach projektu TEATR POLSKA

Kartki, cola, płyn Lugola. Z czym kojarzysz PRL?

"Po obejrzeniu spektaklu Tak wiele przeszliśmy, tak wiele przed nami w bielskim Teatrze Polskim ludzie wspominali w foyer kartki na mięso albo pierwszą podróż do Berlina po 1989 roku. Siłą tej sztuki jest to, że każe nam się zastanowić, czym była dla nas Polska Ludowa
(...)
W pamięci siedmiorga bohaterów nowego spektaklu Teatru Polskiego Joy Division miesza się z wierszami Broniewskiego, deklamacjami o Leninie, szkolnymi mundurkami, legitymacjami z technikum w plastikowym etui, pierwszym winem pitym na szkolnej potańcówce, kolekcją pocztówek i  etykietek i koloniami w Czechosłowacji. Wszyscy siedzą w pełnym świetle naprzeciw publiczności i z premedytacją zapominają, że to teatr. Nie chcą grać i nie muszą. Mają tylko jakoś zacząć tę opowieść, odnaleźć w  pamięci to, co z PRL-u zapamiętali jako pierwsze, to, co było groźne, i  to, co było najpiękniejsze.
Aktorzy i amatorzy - bez różnicy, bo wobec śladów pamięci z dzieciństwa i  młodości są przecież równi. Najnowsza premiera Teatru Polskiego to nic innego jak wyreżyserowany seans osobistych wspomnień. Niewiele w nim teatralnego fałszu, bowiem całość utkana jest z dziesiątek autentycznych wspomnień, zdarzeń, smaków, detali lat 70. i 80.
Spektakl Tak wiele przeszliśmy, tak wiele przed nami - tytuł inspirowany cytatem z przemówienia gen. Wojciecha Jaruzelskiego - narodził się podczas zeszłorocznych warsztatów w Bielsku-Białej. Teatr Polski pozwolił sobie na repertuarową ekstrawagancję. Choć Artur Pałyga zadbał o  stronę dramaturgiczną i zgrabnie poskładał wspomnienia w opowieść o  dojrzewaniu do wolności i niezależności (osobistej i politycznej), a  całość dynamicznie wyreżyserował Piotr Ratajczak, największym atutem spektaklu jest wszystko to, co nie jest teatralne. Artystycznej prawdy możemy szukać na styku autentycznych wspomnień i groteskowych obrazów, naturalnie zniekształconych w naszej pamięci po latach. Absurdy PRL-u, szkolne akademie, donosy, kolejki, produkty na kartki - wszystko przefiltrowane przez młodość, naiwność, aż w końcu przez rodzącą się świadomość młodych, zbuntowanych ludzi.
Pałyga i Ratajczak nie ograniczają się jednak tylko w spektaklu do buntu młodych. Gdzieś na koniec, po cichu, bez fajerwerków, pozwalają pojawić się na scenie Jadwidze Grygierczyk (wieloletnia aktorka Teatru Polskiego, rocznik 1954), która zostawi po sobie zupełnie odmienną puentę. Kolejny przyczynek do dyskusji o tym, co i jak pamiętamy z  czasów Polski Ludowej.
Pomysł na teatralny seans pamięci nie jest ani nowy, ani oryginalny. Ale nie musi taki być, jeśli tylko jest szczery. Największą wartością Tak wiele przeszliśmy, tak wiele przed nami jest to, co rodzi się zaraz po zakończeniu spektaklu".

13 listopada (sobota)
POEMS OF CHOPIN
Widowisko muzyczno-baletowe z okazji Roku Chopinowskiego
Jazz Trio Leszka Kułakowskiego, Man Li, Daniel Lis, Marek Andrysek, Silesian String Quartet, Polski Teatr Tańca z Poznania

Widowisko muzyczno-baletowe, składa się z kilkunastu kompozycji uzupełnionych formami tanecznymi, grą światła oraz specjalnie przygotowaną multimedialną interpretacją słowa. Mamy nadzieję, że projekt poprzez swoją multimedialność, różnorodność form muzycznych i  tanecznych dotrze do szerokiej grupy odbiorców w Europie i Azji i przez to stworzy niepowtarzalną szansę dialogu między dwoma skrajnie różnymi kulturami.

Program:
I Polonez
Fryderyk Chopin         Polonez A-dur op. 40 nr1

II Kraj dzieciństwa
Fryderyk Chopin       Mazurek a-moll op. 17 nr 4
                                 Mazurek C-dur op. 33 nr 3
                                 Mazurek gis-moll op. 33
                                 Mazurek C-dur op. 24 nr
   
Grażyna Bacewicz     część III z IV Kwartetu smyczkowego

III Miłość
Fryderyk Chopin         część II Koncertu fortepianowego f-moll op. 21

IV Salony Paryża
Fryderyk Chopin          Walc Des-dur op. 64 nr 2
                                     Mazurek a-moll op. 7 nr 2
                                     Walc Es-dur op. 18
   
V Blaski i cienie
Fryderyk Chopin         Preludium e-moll op. 28 nr 4
                                   Preludium cis-moll op. 28 nr 10
                                   Preludium c -moll op. 28 nr 20
                                   Preludium c -moll op. 28
   

                                             PRZERWA

VI Wspomnienie

VII Demony i anioły

VIII Let's play

IX Heroizm

Spektakl THE POEMS OF CHOPIN dofinansowany był ze środków Województwa Małopolskiego w ramach otwartego konkursu ofert pn. CHOPIN WŚRÓD MAŁOPOLAN.