1833
Spora w tym zasługa świetnych artystów, którzy co roku występują na naszej scenie. Spora – Waldemara Malickiego, znakomitego pianisty, ale też kabareciarza, satyryka, którego komentarze poświęcone muzyce bardzo się wszystkim podobają. Spora – dyrektora MCK SOKÓŁ Antoniego Malczaka, pomysłodawcy festiwalu i Liliany Olech, bezpośredniej realizatorki przedsięwzięcia.
W niedzielny wieczór w sali im. Lucjana Lipińskiego Waldemar Malicki z rąk Antoniego Malczaka i Liliany Olech otrzymał piękną statuetkę (wykonaną według projektu Zdzisława Tohla). Jest to SOKÓŁ nr 3, wcześniej identyczne trafiły do prof. Heleny Łazarskiej (w dniu 80. urodzin, w podziękowaniu za kierowanie Międzynarodowym Festiwalem i Konkursem Sztuki Wokalnej im. Ady Sari) i do Opery Krakowskiej (z okazji 60-lecia działalności).
Ten upominek dla Mistrza ukryty był w opakowaniu po… Martini. Do niego dołączony został ozdobny dyplom, z taką oto dedykacją:
Szanowny Pan
Waldemar MALICKI
Kochany Arcymistrzu wirtuozerii i żartu muzycznego o najwyższym stopniu inteligencji!
Królu dystansu do muzyki i zabawy, czyli wszystkiego z wyjątkiem Straży Miejskiej!
Ty, który stworzyłeś w Nowym Sączu piętnaście lat temu festiwal, jakiego świat nie słyszał i nie widział.
Drogi smakoszu Wielkiej Śliwki oraz gędźby i krotochwil muzycznych!
Umiłowany ryzykancie parkowania samochodu w miejscach niedozwolonych i przebywania w towarzystwie ognistych dziewczyn z Filharmonii Dowcipu!
Tytanie, któremu dogłębna wiedza o Wielkiej Śliwce nie przeszkadza w koncertach dla dzieci „Smyki do muzyki”!
Sercem wielkim wsławiony koneserze pianistyki i niewiast wszelkiej nacji, chociaż dzierlatek ci u nas dostatek.
Hołd Ci składamy Mistrzu, ZASŁUŻONY dla Miasta Nowego Sącza, Honorowy Członku społeczności Lachów i Górali Łąckich. Drogi i przewielebny nasz Przyjacielu!
W Roku Pańskim 2016, kiedy nasz Festiwal świętuje swoje piętnaste urodziny, dziękujemy Ci za już i prosimy o jeszcze przez tyleż kolejnych Gali Pączkowych i Ostatków, które poprzedzają Popielce. Żyj nam długo i owocnie, graj i żartuj na wszystkich scenach świata, a przede wszystkim w Nowym Sączu. Niech Ci fortepiany i klawisze będą lekkie, łatwe i przyjemne!
A ilekroć na krańcu naszego globu spojrzysz na statuetkę SOKOŁA, niech uśmiech rozjaśni Twoje szlachetne oblicze, a serce podyktuje słowa piosenki sądeckiego poety Przemysława Dakowicza:
Wskażcie mi drugie takie miasto
Jak Nowy Sącz, a ręczę wam,
Że wpadnę w nie jak śliwka w ciasto,
Chętnie zamieszkam tam.
A póki co w mym grodzie sławnym
Zasypiam baśniopiennym snem;
Są gdzieś Paryże, Wiednie, Padwy -
Nie tęsknię do nich, swoje wiem...
Czasem więc, gdy poniosą nogi,
Zaraz dościga mnie myśl rącza,
Że, ostatecznie, wszystkie drogi
Prowadzą tu, do Sącza…
Współpracownicy i przyjaciele z Małopolskiego Centrum Kultury SOKÓŁ
Nowy Sącz, 7 lutego AD 2016
Fot. PG
