1834
Przypomnijmy, że DNI SZTUKI WOKALNEJ IM. ADY SARI odbyły się po raz pierwszy w 1985 r. w Nowym Sączu z inicjatywy prof. Heleny Łazarskiej, emerytowanego profesora Universität für Musik w Wiedniu. Nazwano je imieniem wielkiej polskiej śpiewaczki Ady Sari, która wychowała się w pobliskim Starym Sączu. Obecnie przedsięwzięcie nosi nazwę FESTIWAL I KONKURS SZTUKI WOKALNEJ IM. ADY SARI. W jury konkursu zasiadały światowe autorytety wokalistyki: Luigi Alva, Gundula Janowitz, Birgit Nilsson, Bonaldo Giaiotti, Edith Mathis i Giuseppe Giacomini.
Jurorzy są tak dobrani, aby - akceptując profil tego konkursu - preferowali obok głosu i talentu, rzetelną sztukę wokalną, gwarantującą trwałą, głęboką i nie obliczoną na efekt sztukę w muzyce przez duże M. „Ada Sari” jest drugim, po Moniuszkowskim w Warszawie, liczącym się w środowisku muzycznym, międzynarodowym konkursem wokalnym w Polsce.
XV Międzynarodowy Konkurs Sztuki Wokalnej im. Ady Sari składa się z 3 etapów, które są otwarte dla publiczności. Program przedstawia się następująco:
OTWARCIE KONKURSU I LOSOWANIE KOLEJNOŚCI WYSTĘPOWANIA 6.04.2013r.
I ETAP 7-8.04.2013r.
II ETAP 9-10.04.2013r.
III ETAP 12.04.2013r.
ROZDANIE NAGRÓD I KONCERT LAUREATÓW 13.04.2013r.
W rywalizacji mogą brać udział studenci i absolwenci kierunków wokalnych polskich i zagranicznych uczelni artystycznych. Dopuszczalny wiek: kobiety urodzone po 31.12.1982r., mężczyźni urodzeni po 31.12.1980r.
PROGRAM KONKURSU
Każdy uczestnik zobowiązany jest przygotować program, składający się z 10 utworów, należących do dowolnych gatunków muzycznych. W tej liczbie powinny się znaleźć dwie arie operowe z towarzyszeniem orkiestry, wybrane z listy, która znajduje się w treści regulaminu konkursu, opublikowanego na stronie www.adasari.pl. W całości programu winny być uwzględnione różne epoki i style muzyczne, przy czym jeden kompozytor może być reprezentowany najwyżej dwukrotnie (nie dotyczy to nagrody za wykonanie pieśni). Obowiązuje śpiewanie utworów w języku oryginalnym (za wyjątkiem utworu polskiego – w wypadku obcokrajowców) oraz uwzględnienie w wykonywanym repertuarze co najmniej 2 języków obcych. Transpozycje arii oratoryjnych i operowych są niedozwolone – poza wyjątkami uznanymi w praktyce przez tradycje wykonawczą.
Program powinien zawierać:
a) 1 utwór polskiego kompozytora;
b) 1 utwór W. A. Mozarta;
c) 1 utwór zawierający istotne elementy kompozycji współczesnej.
W etapie uczestnik wykonuje 3 utwory spośród wskazanych przez siebie 10 dowolnych utworów, według własnego wyboru. W II etapie uczestnik wykonuje 4 (lub 3) utwory wybrane przez jury z podanego przez uczestnika programu. 
Nagroda za wykonanie pieśni
Obok wykonania obowiązującego w II etapie programu, istnieje możliwość ubiegania się o nagrodę za wykonanie cyklu lub wyboru pieśni jednego kompozytora. W III etapie, do którego dopuszczonych zostaje 6-8 uczestników, wykonają oni po 2 arie operowe, wybrane przez siebie, z podanej listy obowiązkowej – z towarzyszeniem orkiestry Opery Krakowskiej.
Zgłoszenia do Konkursu przyjmowane są do 20.02.2013r. Spodziewana liczba zgłoszeń: 60-75. Spodziewana liczba krajów, z których pochodzić będą uczestnicy: 5-10 (głównie kraje europejskie).
W jury zasiądą wybitni śpiewacy, laureaci Międzynarodowego Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari z lat ubiegłych:
Ewa Biegas – sopran (Polska)
Wojciech Gierlach – bas (Polska)
Urška Arlič Gololičič – sopran (Słowenia)
Yasushi Hirano – bas (Japonia)
Aleksandra Kucharska-Szefler – sopran (Polska)
Anna Lubańska – mezzosopran (Polska)
Piotr Łykowski – kontratenor (Polska)
Wojciech Maciejowski – tenor (Polska)
Matjaž Robavs – baryton (Słowenia)
Klemens Sander - baryton (Austria)
Monika Walerowicz-Baranowska – mezzosopran (Polska)
Helena Łazarska – (Polska-Austria) – przewodnicząca jury
Paweł Żółciński - (Polska) - sekretarz jury.
Część koncertowa XVII Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari
Zainauguruje ją 5 kwietnia 2013 r. w Bazylice św. Małgorzaty w Nowym Sączu prezentacja III Symfonii op. 36 „Symfonii Pieśni Żałosnych” Henryka Mikołaja Góreckiego, w wykonaniu Orkiestry Akademii Beethovenowskiej pod dyr. Michała Klauzy oraz Ewy Biegas – sopran, laureatki Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari z 1997 roku. III Symfonia to najbardziej znane dzieło tego kompozytora. Zbudowana jest z trzech lamentacyjnych pieśni, z których największą uwagę zwraca druga, w której autor wykorzystał tekst zachowany na ścianie gestapowskiej katowni w Zakopanem. Były to słowa, wyryte przez Helenę Błażusiak na ścianach więziennej celi numer 3: „Mamo, nie płacz, nie… Niebios Przeczysta Królowo, Ty zawsze wspieraj mnie. Zdrowaś Mario”.
Ważnym wydarzeniem będzie wykonanie 9 kwietnia w kosciele pod wezwaniem Matki Bożej Niepokalanej w Nowym Sączu utworu War Requiem Benjamina Brittena, w związku z 100. rocznicą jego urodzin przypadającą w roku 2013. W koncercie wystąpią: Chór Akademii Muzycznej w Krakowie, Chór Chłopięcy Filharmonii Krakowskiej, połączone chóry uczelni krakowskich, Orkiestra Symfoniczna Akademii Muzycznej w Krakowie oraz Orkiestra Projektu K 12 z Wielkiej Brytanii. Utwór, skomponowany przez Benjamina Brittena, największego po Henrym Purcellu kompozytora angielskiego, jest jednym z najwybitniejszych dzieł muzyki XX wieku. Zawiera pacyfistyczne przesłanie, a zostało napisane z okazji rekonsekracji katedry w Coventry w roku 1962 po jej powojennej odbudowie.
Festiwal zakończy spektakl teatralny „Mimo wszystko” Johna Murrella, w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza, z muzyką Krzesimira Dębskiego. Wystąpią: Maja Komorowska i Wiesław Komasa.
*****
WARTO WIEDZIEĆ
III Symfonię pisałem od 30 października do 30 grudnia 1976 roku na zamówienie rozgłośni Südwestfunk w Baden-Baden. Prawykonanie odbyło się 4 kwietnia 1977 roku w ramach XIV Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Współczesnej. Śpiewała Stefania Woytowicz, grała Orkiestra Symfoniczna rozgłośni Südwestfunk pod dyrekcją Erneta Boura. Symfonia składa się z trzech pieśni. Pierwsza - najdłuższa - to ścisły kanon przerwany inwokacją sopranu. W temacie kanonu wykorzystałem fragment pieśni kurpiowskiej ze zbiorów ks. Władysława Skierkowskiego. Pieśń druga - najkrótsza - jest rodzajem lamentacji o prostej budowie ABABC. W pieśni trzeciej zastosowałem wariacyjne opracowanie autentycznej melodii ludowej z Opolskiego, ze zbiorów Adolfa Dygacza.(…)
Henryk Mikołaj Górecki
Słowa części pierwszej III Symfonii to lament maryjny pochodzący z XV wieku. Tekst z części drugiej napisała młoda dziewczyna na ścianie więzienia Gestapo z Zakopanem. W części trzeciej sopran śpiewa słowa ludowej piosenki śląskiej, gdzie matka szuka syna poległego w Powstaniu Śląskim.
*****
Wśród wielkich form wokalno-instrumentalnych Brittena szczególną popularność zdobyło War Requiem op. 66 – monumentalny utwór na wielką obsadę, z głosami solowymi (sopran, tenor, baryton), chórem mieszanym, chórem chłopięcym, wielką orkiestrą (z czterema trąbkami, sześcioma waltorniami i wzmocnionym składem perkusyjnym), orkiestrą kameralną i organami. Dzieło ukończone zostało w 1961 roku, a prawykonane w maju 1962 roku podczas ceremonii konsekracji nowej Katedry w Coventry, wybudowanej wzdłuż ruin starej Katedry św. Michała, zniszczonej przez niemieckie bombowce w czasie bitwy o Anglię. Wbrew swojej nazwie War Requiem nie jest typowym, patriotycznym hołdem złożonym brytyjskim żołnierzom, ale raczej pacyfistycznym manifestem Brittena, wyrazem jego pokojowych, antywojennych przekonań, muzycznym ostrzeżeniem dla przyszłych pokoleń przed konsekwencjami sięgania po broń.(…)
Maria Wilczek-Krupa
****
Mimo wszystko - to była dewiza życiowa francuskiej aktorki, Sary Bernhardt, legendy teatru z przełomu XIX i XX wieku, gwiazdy o randze światowej, zwanej przez wielbicieli "boską". Kanadyjski dramaturg przedstawił wielką aktorkę u schyłku życia; z pomocą zaufanego sekretarza spisuje ona, uzupełnia i koryguje wspomnienia, przeprowadzając swego rodzaju rachunek sumienia. A ponieważ osobowość miała niezwykłą, a życie burzliwe i nadzwyczaj barwne...
Znakomicie, czysto i konsekwentnie poprowadzona rola przez Maję Komorowską. Nigdzie nieprzerysowana, choć pokusa duża. Maja Komorowska wyraziście, acz z dyskrecją łączy tragizm z dowcipem i autoironią, a lirykę ze zwykłą codziennością spraw. Murrell napisał wprawdzie sztukę na jedną wielką rolę oraz postać towarzyszącą, jednak w doskonałym wykonaniu Wiesława Komasy owa postać towarzysząca wybija się tu artystycznie na równorzędnego partnera głównej bohaterki. Tak więc mamy dialog wspaniale poprowadzony przez dwie równorzędne postaci wzajemnie się uzupełniające.
Temida Stankiewicz-Podhorecka, Nasz Dziennik, 2005
Fot. LW, PG (zdjęcia z roku 2011)
