1835
Po takim występie jak ten w Nowym Sączu, każdy, do kogo się zwrócimy per „ty klarnecie”, powinien chodzić dumny jak paw. Francuscy specjaliści od tego instrument (dętego, drewnianego z grupy aerofonów stroikowych) pokazali prawdziwą wirtuozerię. Nie chciał być od nich gorszy kolega perkusista, któremu w zasadzie perkusyjnie wszystko w duszy gra.
Les Bons Becs zabrał nas w wielką podróż przez cały świat, począwszy od Paryża, przez Rzym, po Nowy Jork, w wędrówkę przez różne kontynenty i krainy, przez rozmaite gatunki muzyczne, od klasyki, popu, jazzu, swingu po ostrego rocka. Mieliśmy podczas tego wieczoru sporo żartów, świetnej zabawy, ale też prawdziwego kunsztu wykonawczego. Do tego mnóstwo biegania, ćwiczeń wręcz gimnastycznych. Żeby w takim tempie grać, trzeba być nie tylko mistrzem w swoim fachu, ale też mieć odpowiednie przygotowanie… fizyczne.
Koncert – choć z pozoru był wielką improwizacją – miał swój scenariusz i swoją dramaturgię. Żywiołowe rytmy co jakiś czas Francuzi przeplatali kompozycjami wręcz lirycznymi, nastrojowymi. Tak było choćby wówczas, kiedy cudownie zagrali „Schody do nieba” („Stairway to Heaven”), największy przebój grupy Led Zeppelin. Po chwili zaś wskoczyli w „Penny lane” The Beatles, przystrojeni (jak John Lennon) w charakterystyczne okulary, a następnie wybrzmiała niezapomniana melodia „We are the Champions” (Queen).
Rzeczywiście, francuscy artyści pokazali się jako wielcy czempioni, także wówczas, gdy prezentowali utwory Gershwina, Haendla i innych wybitnych kompozytorów. Publiczność długo nie chciała ich wypuścić ze sceny, domagając się bisów, na co goście skwapliwie się zgodzili, żegnając się z widownią wiązanką słynnych melodii. Wśród tych, którzy najgłośniej klaskali, znalazł się dyrektor artystyczny Festiwalu Fun and Classic Waldemar Malicki, która dowcipnie na początku przywitał muzyków z Francji, a później razem z nimi wyszedł do dekoracji - tak jak na igrzyskach w Soczi - kwiatowej.
Fot. PG
