1835
„Ta muzyczna podróż czerpie inspirację z atmosfery nasączonych dymem i absyntem knajp Berlina, Monachium, Wiednia i Zurychu, tam gdzie na początku XX stulecia kompozytorzy, poeci, pieśniarze i aktorzy stworzyli zupełnie nową formę sztuki: KABARET! Wyprawa przez miasto nocą odsłania mroczne historie bohaterów. Wsiadamy do taksówki i podróżujemy ulicami, trafiamy do nocnego baru, na komisariat, zatrzymujemy się przy pigalaku. Spotykamy wielu ludzi i poznajemy ich ekspresjonistyczne portrety - ludzi groteskowych, nieszczęśliwych, szalonych. Ona - to każda kobieta, jaką można spotkać w nocy albo w snach. On - archetyp ćmy barowej, facet z głębią, która może ją zafascynować lub przestraszyć. Oboje mają wiele twarzy i nietrudno ich pomylić z kimś innym. Nocą wszystkie koty są czarne. Metropolia nocą to osobny świat, czarna bajka, której magia musi wyparować z nastaniem świtu. A co zostanie z niej, co z niego? Poezja piosenki, gest tancerza. Fantazja, która będzie żyła w nas długo po tym, jak miasto obudzi się do prozy” – tak zapowiadany jest ten spektakl.
Obok wspomnianych aktorów zaprezentowali się znani tancerze: Rafał Maserak i Anna Głogowska. Towarzyszy mi ukryty za kotarą zespół The Jobers: Marcin Partyka - instrumenty klawiszowe, Sebastian Feliciak – saksofony, Piotr Aleksandrowicz – gitary, Piotr Filipowicz - gitara basowa i Kuba Szydło – perkusja.
„Świat berlińskich kabaretów od lat kusi współczesne sceny muzyczne. Z piosenkami, z songami Friedricha Hollaendra, Mischy Spoliansky’ego, Kurta Tucholskiego mierzą się aktorzy (Krystyna Tkacz) i reżyserzy. Łukasz Czuj już w 2000 roku z powodzeniem przygotował w krakowskim Teatrze Ludowym spektakl „Opowieści jedenastu katów” z Januszem Radkiem, teraz w Teatrze Roma wyreżyserował kameralny spektakl „Berlin, czwarta rano”. 16 songów pozwala Katarzynie Zielińskiej i Kacprowi Kuszewskiemu stworzyć tyleż ról, tyleż wcieleń, w których splatają się surrealizm, ciepły liryzm, groteska i, rzecz jasna, niemiecki ekspresjonizm. Spektakl zbiera od dwóch lat świetne recenzje i gorące brawa. Zielińska, przypomnijmy, po krakowskiej PWST (a także 11 latach fortepianu) swe predyspozycje śpiewającej aktorki ujawniła we wspomnianym Teatrze Ludowym, m.in. w spektaklach „Siostry Parry” czy „Minnesota blues” – napisał red. Wacław Krupiński (Dziennik Polski).
A znany krytyk muzyczny Jerzy Marczyński w Rzeczpospolitej wystawił temu widowisku taką oto cenzurkę: „Na scenie Romy niemieckie tłumaczenia Artura Kożucha i Michała Chludzińskiego sączą się w uszy widzów jak miód. Każda piosenka toczy się wartko, zaskakując zabawnymi skojarzeniami i efektowną pointą. Mając takie tworzywo, można myśleć o stworzeniu spójnego spektaklu, w którym aktor będzie miał co zagrać, zwłaszcza gdy reżyser mu pomoże. (…) Śpiewających wykonawców jest zaledwie dwoje – Katarzyna Zielińska i Kacper Kuszewski – ale wcieleń kilkanaście. Każda piosenka to aktorska etiuda, reżyser Łukasz Czuj i choreografka Paulina Andrzejewska zmusili ich do maksymalnego wysiłku: ciągłej zmiany wcieleń i konwencji: od surrealizmu po ciepły liryzm, od groteski po niemiecki ekspresjonizm. (…) W ciągu półtorej godziny udowadniają, że są absolutnymi profesjonalistami - z talentem i świetnym warsztatem. W ich towarzystwie aktorskich umiejętności nabyli także tancerze Anna Głogowska i Rafał Maserak. W dzisiejszych czasach teatralnej bylejakości tak perfekcyjny spektakl to nie tylko wydarzenie, ale po prostu ewenement.
Także sądeczanie bardzo ciepło przyjęli ten spektakl. Na widowni zasiedli przedstawiciele najbliższej rodziny Katarzyny Zielińskiej. Po przedstawieniu wszyscy artyści długo rozdawali autografy, rozmawiali z widzami i cierpliwie robili sobie zdjęcia.
Więcej o artystach i spektaklu
Fot. PG
