1690
Panowie Wojciech i Grzegorz znajdą się jak łyse konie, bowiem niegdyś razem pracowali w I LO im. Jana Długosza. Wspólnie od wielu lat zapraszają w Nowym Sączu na „Duety literackie”, podczas których biorą na tapetę jakąś przeczytaną ostatnio powieść, rozkładają na czynniki pierwsze i spierają się w obecności świadków, czyli publiczności. Jeden z nich atakuje, drugi broni autora i tak to mniej więcej wygląda. Taką też konwencję obaj dżentelmeni przyjęli i tym razem.
- Pierwsze czytanie tej książki mnie trochę rozczarowało. Niczego bowiem tam nie było, czego oczekiwałem – zaczął swój wywód Grzegorz Rapcia, argumentując, że spodziewał się historii Majdana, Radka Majdana, byłego bramkarza piłkarskiej reprezentacji Polski, Wisły Kraków i Pogoni Szczecin, a od jakiegoś czasu celebryty i partnera celebrytek (Doda, Małgorzata Rozenek). A tu nic z tego… Po takim początku nastąpiło natarcie na autora, że to książka o nim samym, że o jakiejś rodzinnej firmie, nie wiadomo jakiej itd…
Wojciech Kudyba specjalnie się nie bronił. Uznał, że tak jest lepiej, opowiedział więc o okolicznościach powstania książki, potwierdził, że można w niej znaleźć znacznie przetworzone wątki autobiograficzne, że utwór powstał w ciągu jednego miesiąca, ponieważ kiedy zaczął już pisać, to nie mógł się od tego procesu oderwać. Swoje wywody przeplatał czytaniem fragmentów powieści, z charakterystycznym dla człowieka pochodzącego z Tomaszowa Lubelskiego lekkim, wschodnim zaśpiewem.
Była też tura pytań od czytelników. W przerwach między sporami dwóch druhów – polonistów, publiczność wsłuchiwała się w piękne ukraińskie pieśni w wykonaniu Vitaliny i Michała Pastuchów, którzy osiedlili się w Polsce, mieszkają w Brzesku, a pracują w Szczurowej, gdzie prowadzą Szkółka Muzykowania Ludowego Pastuszkowe Granie. Dodajmy, że jednym z gości wieczoru był tamtejszy wójt Marian Zalewski (pięknie powitany przez dyrektora Antoniego Malczaka).
Na zakończenie Grzegorz Rapcia zaproponował, nawiązując aluzyjnie do debat wyborczych:
- Wojtku, masz 35 sekund i nie przerywaj sobie, powiedz coś o tej książce, a zagłosujemy na nią. Czas start!
- Proszę Państwa! Nie wolno głosować na tę książkę, bo książki nie są od tego, żeby na nie głosować – odparł bohater spotkania. - Natomiast zachęcam Państwa do jej przeczytania, ponieważ książki są od tego, żeby je czytać. Ci, którzy czytają, nabywają wspaniałych kompetencji językowych, rozszerzają nie tylko swój umysł, ale i duszę, osiągają bardzo zwielokrotnioną wrażliwość, empatię wobec ludzi, zwierząt i całej przyrody. 28 sekund. Z reszty czasu – rezygnuję…
Fot. PG
