1835
Spotkanie prowadzili Małgorzata Broda (Instytut Europa Karpat) i Wojciech Molendowicz (Dobry Tygodnik Sądecki). Ich rozmowy przeplatane były piosenkami śpiewanymi przez zespół „Odpowiedź Pana”, działający przy parafii kolejowej w Nowym Sączu, której proboszczem był ks. Stanisław Majcher. Duchowny nie mówił zbyt wiele o sobie, za to sporo o nim opowiadali jego dawni podopieczni i przyjaciele, m.in. wiceprezydent Jerzy Gwiżdż, członek Zarządu Województwa Małopolskiego Leszek Zegzda, Marek Poremba, Kazimierz Sas (były poseł SLD, były dyrektor Zespołu Szkół Elektryczno-Mechanicznych im. gen. Józefa Kustronia), Beata i Paweł Dziedzicowie (prowadzący rodzinny dom dziecka). Wzruszające było świadectwo przedstawione przez jednego z byłych więźniów, który wspominał jak za kratami spotkał ojca Stanisława, który pomógł mu odejść od złego życia. Fragmenty książki czytał Zbigniew Kukla, aktor Teatru Robotniczego, pracownik sądeckiego Zakładu Karnego.
Tarczę Herbową Zasłużony dla Miasta Nowego Sącza wręczyli przewodnicząca Rady Miejskiej Bożena Jawor i jej zastępcy: Tomasz Cisoń oraz Michał Kądziołka. Złote Jabłko Sądeckie przekazali przewodniczący Rady Powiatu Nowosądeckiego Zygmunt Paruch i członek Zarządu Powiatu Marian Ryba.
- Starosta przyznał Ojcu Złote Jabłko Sądeckie w podziękowaniu za półwiecze niezwykłego, oddanego Chrystusowi kapłaństwa, pracę z młodzieżą i wsparcie dla osób pogubionych na ścieżkach życia – podkreślił Marian Ryba.
Dodajmy, że uroczysta jubileuszowa msza została odprawiona wcześniej w parafii kolejowej. Koncelebrze przewodniczył ks. proboszcz Stanisław Jopek. Przypomnijmy, że Ojciec Stanisław przez długi czas był duszpasterzem młodzieży i opiekunem Kręgów Domowego Kościoła przy Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Sączu. Od wielu lat jest rekolekcjonistą w jezuickim ośrodku „Górka” w Zakopanem. Z dobrym słowem wędruje do ludzi poszukujących Boga. Tak właśnie trafił m.in. do kilku zakładów karnych, gdzie pełni posługę duszpasterską, daje nadzieję, przywraca wiarę w siebie i w Stwórcę. Pomógł wielu osadzonym. Można o tym przeczytać w promowanej właśnie książce oraz w poprzedniej pt. "Dlaczego za kratami. Poruszające historie więźniów".
Kilka dni temu Rada Miejska w Nowym Sączu jednogłośnie podjęła uchwałę o przyznaniu mu Tarczy Herbowej (na wniosek prezesa Stowarzyszenia Sursum Corda Marcina Kałużnego). W uzasadnieniu decyzji można przeczytać: „Człowiek o szczególnych zasługach dla środowiska nowosądeckiego. Początków należy szukać już przed wielu laty, gdy jako duszpasterz stał się wychowawcą kilku pokoleń młodzieży. Jako wieloletni kapłan i proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Sączu miał niebagatelny wpływ na kształtowanie lokalnej społeczności. To w wyniku Jego zaangażowania rozkwitło duszpasterstwo przy Kościółku Kolejowym: setki osób formowało swój charakter i ducha w grupach oazowych Ruchu Światło-Życie, czy do dziś w Domowym Kościele. Swoją charyzmą i odważnym podejmowaniem tematów gromadził podczas młodzieżowych mszy niezliczone tłumy, które „zaprzyjaźniał” z Ewangelią i drugim człowiekiem. W ciągu lat swej pracy i poprzez nią został autorytetem, do którego zwracano się w rozmaitych życiowych sprawach, stał się mentorem wydarzeń społecznych, religijnych i kulturalnych. Potrafił i umiał pomagać. Pozostał do dziś przyjacielem ludzi w każdym wieku (...) Warto podkreślić, że Ojciec Stanisław Majcher SJ nie zaprzestał współpracy z Nowym Sączem, mimo, że obecnie pracuje w ośrodku rekolekcyjnym w Zakopanem. Prowadzi w Nowym Sączu duszpasterstwo dla osadzonych. Co tydzień odwiedza Zakład Karny z gronem zaangażowanych przez siebie Sądeczan. Jest członkiem – założycielem Stowarzyszenia Sursum Corda. Nadal stanowi wzór aktywności i co ważne kompetencji oraz skuteczności. Dowodzi tego druga już publikacja książkowa, będąca żywym świadectwem owoców działalności Ojca, która ukaże się w listopadzie br. pt. „Jezus był ze mną za kratami”. Nadal pozostaje też doradcą i przyjacielem dla swoich wychowanków. Teraźniejszych i byłych. Można powiedzieć, że stał się ważnym wzorem do naśladowania i żywą, sądecką legendą”.
Fot. PG
