PO-WIDOKI w Galerii SOKÓŁ

Piątkowy wernisaż (9 stycznia) zgromadził dużą grupę miłośników sztuki. Gości powitała Liliana Olech, dyrektor Galerii Sztuki Współczesnej BWA SOKÓŁ. W klimat wystawy wprowadziła kurator Małgorzata Miśkowiec. Dwie sądeczanki: Karolina Ptaszkowska i Agnieszka Rogóz chętnie opowiadały zebranym o swojej twórczości i swoich dziełach. Wśród uczestników wieczoru byli m.in. ich bliscy i przyjaciele. Trzecia autorka - Maja Kitajewska z Warszawy - niestety, nie mogła przybyć do Nowego Sącza.

 

*****

 

Baśniowość, pejzaż sensualny, metafizyczny, wręcz surrealny, nie widoki konkretnych miejsc lecz ich aura - trzy autorki - dwie nowosądeczanki - Karolina Ptaszkowska i Agnieszka Rogóz oraz jedna warszawianka - Maja Kitajewska prezentują swoje oniryczne prace na wystawie PO-WIDOKI w Galerii SOKÓŁ w Nowym Sączu.

 

Powidok, czyli kontrast następczy lub obraz następczy jak podaje tradycyjna definicja to  zjawisko optyczne polegające na tym, że po wpatrywaniu się w jakiś kształt w jednym z kolorów podstawowych, a następnie odwróceniu wzroku, w oczach pojawia się na chwilę ten sam, zamazany kształt w barwie dopełniającej.  Z  punktu czystej fizjologii siatkówka w oku zachowuje widziany obraz dłużej niż sam moment oglądania rzeczy - zapamiętuje widok, mimo że zdążyliśmy już odwrócić wzrok.

 

Prezentowane prace trzech autorek - Mai Kitajewskiej, Karoliny Ptaszkowskiej i Agnieszki Rogóz nie przedstawiają konkretnych widoków i pejzaży, są subtelnym nawiązaniem, kontrastem, oniryczną wizją, niepokojem i atmosferą oczekiwania na coś konkretnego, są już przed ale jeszcze nie po wyrażeniu konkretnego zjawiska, przyciągają wzrok, a później zostawiają w pamięci ów po-widok.

 

Delikatne, wręcz baśniowe prace Agnieszki Rogóz, przede wszystkim zielony sądecki „pejzaż” przedstawiający widok z góry Just - „Światłoczułe” jest idealnym odzwierciedleniem idei wystawy - tytułowych po-widoków tkwiących gdzieś w naszym umyśle, ale niesprecyzowanych, ulotnych i romantycznych, jest też swoistego rodzaju melancholią za tym, co już minęło.    

 

Prace Karoliny Ptaszkowskiej zrealizowane w różnych narracjach budują pozorny spokój, mamią kolorami, dobrą zabawą, śmiesznością, a w rzeczywistości są proroctwem nadciągającej katastrofy współczesnego świata. Czuć w nich również romantyczną tęsknotę i melancholię. Tylko za czym? A może są kolejnym następstwem i wyobrażeniem nieznanego, tego co tkwi w powidokach.

 

Cykl Mai Kitajewskiej wykonany techniką haftu z cekinami pn. „Rapsodia Echa” to synestezja wrażeń, wizualna poezja, przedstawiająca lustra, które zatraciły właściwość odbicia, niczym echo bez odpowiedzi. Nieodbijające lustra mogą też być widokiem przeszłości lub przyszłości.  

 

Wystawa ta to mieszanie, nakładanie się obrazów, tych które oglądamy w czasie rzeczywistym i te które przenosimy do wyobraźni - swoiste po-widoki.

 

Małgorzata Miśkowiec