1833
Wystawa Rie Kmeťovej zatytułowana "Terra Incognita" (ziemia nieznana) przedstawia zbiory zdjęć cyfrowych z dłuższego okresu. Głównym tematem są autoportrety i zapis rzeczywistości w formie dziennika składającego się ze zdjęć. Nad prawie wszystkimi cyklami dominuje i łączy je biały kolor. Kolor biały, jako znak czystości, ale również refleksji i pustki.
Zdjęcia są odbiciem wewnętrznego napięcia, uświadomieniem sobie własnych możliwości, ale również granic. Tak jak w autoportretach, tak i w notatkach z podróży są zapisy wizualnego dziennika, które są stale uzupełniane. W ten sposób zbiory zdjęć stają otwartymi dziełami, które są aktualizowane w przeciągu kilku lat.
Konkretne autoportrety pokazane na tej wystawie są nieustającą aktualizacją własnego obrazu, śledzeniem własnej tożsamości w czasie. Ważny jest tutaj czas i teraźniejszość, które odzwierciedlają się we wszystkich wystawianych zbiorach fotografii: w autoportretach z twarzą, w cyfrowych zapisach postaci i miejsc, notatkach z podróży.
Charakterystycznym pierwiastkiem ważnym w całej twórczości Rie Kmeťovej jest podkreślenie niepowtarzalności trwającego momentu, który ma równocześnie silną symboliczną subiektywną płaszczyznę. Chęć uchwycenia wewnętrznego świata jest następnym środkiem ciężkości i jakąś „białą linią“ mająca wpływ na jej twórczość.
